Stjörnuleikir

 



Það var stjörnuleikshelgi hérna í Svíþjóð um helgina, með svipuðu sniði og í NBA. Þriggja stiga keppni, svokallað skills challenge, troðslukeppni og svo stjörnuleikurinn sjálfur.
Það skemmtilegasta að mínu mati við stjörnuleikinn er að vera valinn, það er alltaf gaman og töluverður heiður. Ég er þakklátur fyrir það.

Ég get hinsvegar ekki sagt að ég hafi gaman af stjörnuleikjunum sjálfum. Kannski er ég bara bitur þar sem þessir leikir henta mér ákaflega illa, endalausar troðslur, þriggja stiga skot langt fyrir utan línu er ekki alveg fyrir mig. Svo er eiginlega bannað að spila vörn af krafti og berjast. Ég er því oft bara fyrir í svona leikjum. Ég reyni að hlýða þessum óskrifuðu reglum þó mig hafi stundum langað til að vera fíflið sem tekur þessu aðeins of alvarlega með því t.d. að brjóta hressilega á einum ungum kana þegar hann reynir við fimmtu troðsluna sína í leiknum.

Stjörnuleikurinn sjálfur finnst mér alltaf verstur á svona viðburðum, skotkeppnir, þrautir og troðslukeppnir eru betri þó ég sé ekkert sérlega hrifinn af því. En þar eru menn a.m.k. að keppa, sem er grundvallaratriði ef það á að vera gaman að horfa á íþróttir. Menn verða að vera að keppast um eitthvað. Geta leikmanna finnst mér engu skipta ef þeir vilja ekki vinna og taka á hinu liðinu, þess vegna heillar stjörnuleikurinn í NBA mig akkúrat ekki neitt. Þó þar séu bestu íþróttamenn heims þá verður þetta óáhugavert þegar menn eru bara að dúlla sér við að troða á milli þess sem þeir hlæja með andstæðingunum og spjalla um hvað það var nú gaman á spilavítinu í gærkvöldi.

Svona stjörnuleikir tíðkast ekki eins mikið í öðrum íþróttum, helst er að í fótbolta séu einhverskonar kveðjuleikir þar sem hrúgað er saman góðum leikmönnum. Það hljóta að vera hrikalega leiðinlegir leikir. Ekki mjög merkilegt að sóla sig í gegnum vörnina ef vörninni er alveg sama hvort þú skorir. Ég myndi ekki gráta það þó svona leikir yrðu ekki framar í körfunni en fólk virðist hafa gaman að þessu og ég virði það.

Ég held samt að ég hafi spilað minn síðasta stjörnuleik, áttaði mig á því í gær þegar ég var að reyna að fela þá staðreynd að ég var sígeispandi á bekknum að hugsa um hvað við fengjum að borða eftir leik, hvort ég fengi eitthvað kjöt eða fimmtándu pastamáltíðina í röð. Ég vissi ekki hvað staðan var í leiknum lengst af, eftir upphitun í hálfleik þá áttaði ég mig á því að við vorum í raun 15 stigum undir, ég hafði lítið fylgst með.
Þetta er því komið gott.